shohresalarkia.ir

ماییم و هوای دل بارانیمان
غم در زده آمده به مهمانیمان

امشب غم کربلا و هفتادو تن
کابوس عطش دلیل بی خوابیمان

هر روز طلوعے و غروبے مارا
در معبر لطف، چارچوبے مارا
راضے به رضاے توام اے حضرت عشق
تا بانے حال شادو خوبے مارا

حیثیت عشق ساده افتد بر باد
آنگونه که هستیت برد از بنیاد
اندازه یڪ پلڪ زدن کافے بود
تا دوست برد خیال ما را از یاد

از شهد لبت مرا بنوشان جامی
تا از تو بگیرد این دل خون کامی
عمریست به سینه سنگ حسرت بزنم
تا پخته شود به چرخ شاید خامے

هر کس که ترا دید فقط حیران شد
سهم دلش آوارگے و عصیان شد
بیچاره دلم قرین آرامش بود
با دیدن تو زخمے یڪ طوفان شد

در محفل انس گاه حاضر بودن
گاهے به سکون و گاه عابر بودن
دنیاے عجیبے است نوشتن با عشق
زیباست در این زمانه شاعر بودن

اے کاش در عشق مست و عالے باشی
از غصه و غم چو غنچه ، خالے باشی
اے کاش براے این دل عاشق من
دیوانه ترین در این حوالی باشی

دل تنگ شدم به عشق زیبا رویی
بس ناز کشم به زارے و دل جویی
این عشوه و غمزه از کجا آوردے ؟
نادیده نموده اے مرا جادویی

هرچند که در سوء تفاهم ماییم
در مکتب امواج تلاطم ماییم
از عشق علے و آل او حیرانیم
سرمست ترانه ، شاد در قم ماییم

دلدار یتیم کوفیان خسته که نیست
حق حق زدنش هروله، آهسته که نیست
فرمان خدا اطاعت و بندگے است
روزه به نخوردن و لب بسته که نیست